منهول‌ها دالان‌هاي دسترسي به شبكه‌هاي تأسيساتي زير زميني مانند آب، فاضلاب، برق، گاز و مخابرات هستند. منهول‌ها و كانال‌هاي جمع‌آوري آب‌هاي سطحي توسط درپوش‌هايي پوشانيده مي‌شوند تا از شهروندان در برابر مخاطرات مربوط به آن‌ها اعم از بوي بد شبكه‌هاي فاضلاب، ولتاژهاي شديد برق، خطر انفجار تأسيسات گاز رساني، خطر افتادن به درون منهول و .. محافظت كنند. همچنين راه دسترسي به تأسيسات از طريق درپوش‌ها فراهم مي‌شود تا تعمير، نگهداري و ايجاد تغيير در اين تأسيسات به راحتي امكان‌پذير باشد. از رايج ترين مشكلات و مخاطرات درپوش‌ها مي‌توان به سرقت درپوش‌ها، عدم چفت‌شدگي و ايجاد آلودگي صوتي، جابجا شدن درپوش از محل نصب خود، آسيب فيزيكي به كارگران، دسترسي، ايجاد دست انداز، لغزندگي سطح درپوش در يخبندان، بوي بد منهول‌هاي فاضلاب، پرتاب شدن درپوش‌ها، تخليه الكترواستاتيكي و نفوذ آب و رطوبت اشاره نمود. يكي از چالش برانگيزترين معضلات موجود در اين راستا سرقت درپوش‌ها مي‌باشد. ارزش اسقاطي بالاي چدن و فولاد و وزن زياد درپوش‌هاي فلزي آن‌ها را اهداف خوبي براي سرقت كرده‌است. به سرقت رفتن درپوش‌ها علاوه بر خسارت ناشي از جايگزيني آن‌ها، به دليل ايجاد دريچه خالي در معبرها پس از به سرقت رفتن درپوش تهديد بزرگي براي سلامت افراد جامعه به شمار مي‌رود. يكي از راهكارهاي مقابله با اين مشكلات استفاده از مواد فاقد ارزش بازيافتي به عنوان درپوش فاضلاب‌ها باشد. بر اين اساس استفاده از مصالح نانو كامپوزيت بتني به عنوان يك ماده همگن و توپر و با مقاومت بالا در برابر بارهاي وارده، جايگزين مناسبي براي درپوش هاي فلزي مي باشد. بتن به عنوان پرمصرف‌ترين ماده ساختماني مدت‌ها است كه جوابگوي نيازهاي رو به گسترش جامعه جهاني مي‌باشد و به عنوان ماده‌اي مقاوم در برابر نيروهاي فشاري مورد توجه مي‌باشد. استفاده از نانو سيليس در بتن به منظور افزايش مقاومت در برابر نفوذ پذيري با ارائه طرح اختلاط مناسب باعث توليد دريچه هاي منهول فاضلابي گرديده است